Τρεις δημοτικοί σύμβουλοι, η Κ. Μαϊχόσογλου, ο Κ. Κουριδάκης και ο Ν. Καρυστινός έχουν ανακοινώσει ότι διεκδικούν τη δημαρχία της πόλης. Απέναντί τους, έχουν τον σημερινό δήμαρχο Γ. Καλαφατέλη, που αν και αποτυχημένος, διαθέτει εμπειρία, διασυνδέσεις και πολλά χρήματα. Παρότι αυτά τον κάνουν να φαντάζει πάνοπλος, μόνο τέτοιος δεν είναι, αφού κανείς δεν ξεχνά όσα έκανε (σε βάρος μας) και προπαντός όσα δεν έκανε (υπέρ μας).

Εάν όμως κάτι κάνει τον Καλαφατέλη φαβορί, είναι οι χωριστές υποψηφιότητες των αντιπάλων του. Όσες προσπάθειες έγιναν για την κοινή τους κάθοδο, έχουν μέχρι στιγμής προσκρούσει στην επιθυμία καθενός να ηγηθεί του ενιαίου ψηφοδελτίου. Έτσι, η πολυδιάσπαση και ο ανταγωνισμός που αναπόφευκτα θα προκύψει μεταξύ τους (για το ποιος θα περάσει στον δεύτερο γύρο) είναι πολύ πιθανό να καταλήξει στην επανεκλογή Καλαφατέλη από την πρώτη Κυριακή.

Η κατάσταση αυτή μου θυμίζει την αλληγορία του Σολομώντα και των γυναικών, που διεκδικούσαν το ίδιο παιδί, σαν δικό τους. Εν προκειμένω, το παιδί είναι ο Δήμος, που η επιμονή των τριών να τον διεκδικούν – μέχρι τέλους, no matter what – τον σπρώχνει στην καταδίκη του.

Οι συγκεκριμένοι τρεις υποψήφιοι βρίσκονται μπροστά σε μια πρώτη δοκιμασία. Όποιος-α από αυτούς πραγματικά αγαπά τον δήμο, οφείλει να κάνει ένα βήμα πίσω, δηλώνοντας δημόσια ότι θέτει την υποψηφιότητά του, τους συνεργάτες και τους ψηφοφόρους του στη διάθεση του κοινού αγώνα. Κι από την άλλη, οφείλουν (από κοινού) να δημιουργήσουν μια ηγετική ομάδα, που θα καταρτίσει ένα εφικτό και συγκεκριμένο πρόγραμμα σωτηρίας και αναγέννησης του τόπου και να υποδείξουν τους ανθρώπους που θα το υλοποιήσουν.

Και για τους τρεις, υπάρχει ένα μικρό παράθυρο χρόνου, μια σύντομη ευκαιρία να αποδείξουν εμπράκτως την αλήθεια όσων διακηρύσσουν: ότι νοιάζονται για τον δήμο. Αν αποφύγουν την πρόκληση, ξέρουν πού αυτό οδηγεί. Και φυσικά, ξέρουμε κι εμείς.

Ο καθένας μας κρίνεται από τις επιλογές του. Ιδίως οι πραγματικοί ηγέτες.